YOLCU TRENİ HAFİF SARSINTILARLA İLERLERKEN •

Derken, yanındaki yaşlı bir kadın sert bir sesle
müdahale etti:
*’Ne halde! Böyle ortamda emziriyorsun öyle mi?
Utanmıyor musun?”
Anne nazikçe karşılık verdi:
“Bebeğim acıktı, bu doğanın bir parçası.”
O kadın alaycı bir tonla sürdürdü:
‘İDoğaI mı? Bizim zamanımızda kadınlar doğurmaz,
sokağa bile çıkmazdı; ahlakları başkaydı. Şimdi hiçbir
saygı kalmadı.”
Anne sakinliğini korumaya çalıştı:
“Bakmamak da bir seçenektir.”
Yaşlı kadın daha da ileri gitti:
“Sen de burnunu karıştıra karıştıra vurdun kendini!”
Gerginlik arttı, herkesin bakışları oraya yöneldi, Ta ki o genç adam devreye girene dek…
Metroda ayakta bekleyen genç bir yolcu, ceketini çıkarıp anne ve bebeğin üstüne nazikçe örttü.
Ardından yaşlı kadına dönüp, sakin ama net bir sesle dedi ki:
“Böyle daha iyi oldu, değil mi? Artık kime sesleniyorsun? ‘Eskiden’ sizin zamanınızdı, evet. Ama şimdi
farklı bir dünya var.”
Kadın sinirli bir tonla karşılık verdi:
Bu sana ne oluyor?”
Genç adam ağırbaşlı bir şekilde yanıtladı:
“Söylediklerinle bir anneye destek olmuyorsunuz, aksine sorun çıkarıyorsunuz, Artık buna tahammül
yok.”