O gün, göz alıcı biçimde yeni açılmış hastanenin koridorları

Açılış günü geldiğinde, herkesin gözü kapanış konuşmasındaydı. Ama James sessizce işine bakıyordu. Hemşireler koridorda sohbet ederken; biri alaycı bir ses tonuyla, “Burada hademe olmak mı? Gerçekten hiç hırsı olmayan insanlar var,” diyerek küçümsemeler sıraladı. Başhemşire Vivien bile, “Hadi ama, ne işleri var temizlik işinde?” der gibi alttan alta bir bakış attı. Herkes James’in ne idüğünü küçümsüyordu.
Ta ki o an dikkatini zekâsıyla ve onuruyla ortaya koyan bir kişiyle karşılaşana dek… Lisa, yeni mezun bir hemşireydi ama hastasına bakma zorunluluğu nedeniyle eldeki tek iş temizlikti. Hiç şikayet etmeyen, herkes tarafından küçümsense de işini özenle yapan, alçak gönüllü biriydi. İşte Toby’yi etkileyen kişi oydu.
Bir gece, Lisa’nın kızı Blessing ciddi biçimde hastalandı. Hastanenin sigortasız hastalara müdahale etmeyişine tanık olan Toby—yani James—ve Dr. William, durumu gizlice ele aldılar ve çocuğu kurtardılar. O an Toby, Lisa’nın içine bakmıştı: yiğit ve iyi kalpli biri olduğunu görmüştü. Ardından Lisa, bir doğum sırasında gelen acil bir durumda büyük bir başarı göstererek dikkat çekti. İşte Toby’nin gözü orada; onun olabileceğini düşündü.
Açılıştan birkaç hafta sonra Chris, sahibin hastaneye geleceğini duyurdu. Ve o sabah, doping gibi bir sürpriz geldi: James oradaydı ama adı “Toby Adamola” idi. Kimliği ve gerçek varlığı açıklandığında, birçoklara ikinci bir şans verdi—özellikle Dr. William ve hastanede sadık hizmet eden Musa adlı hademeye. Ancak gerçek anlamda hayatı değiştiren kişi Lisa’ydı: Sizi gördüm. O an bana insanlığı hatırlattınız, dedi.
Lisa, Dolandırıldığını düşürdüğü için önce uzaklaştı. Ama birkaç gün sonra Toby kapısını çaldı. “Adımı sakladım. Ama hislerimi değil. Affet beni,” dedi. Lisa affetti.
Aylar sonra, hastanenin önünde yapılan bir törenle Toby, Lisa’ya evlenme teklif etti. Lisa “Evet” dedi. Blessing “baba” dediği adamı kucakladı. Lisa ise Starlight Hastanesi’nin baş hemşiresi olarak ilk konuşmasını yaptı ve dedi ki: “Burada, hiç kimse kıyafetiyle yargılanmaz. Biz iyileşiriz, saygı duyarız, severiz.” Hastaneyi, statü farkı gözetmeden saygı ve insaniliğin hâkim olduğu bir yer hâline getirmek istediğini ekledi.