Kapı çaldığında saat son aşama geç olmuştu. Çocuklarım oldukca uyumuş, ben de onlarla eş güdümlü odada uzanıyordum. Kalbim süratlice atmaya başladı. Bu saatte kim olabilirdi ki? Ayağa kalktım, kapıya doğru ilerledim. Pencereden bakarak gelenin kim olduğunu anlamaya çalıştım. Ev sahibinin silueti görünüyordu.
Derin bir nefes alıp kapıyı açtım. “Hayırdır?” dedim, sesimdeki hafif tedirginliği gizleyemeyerek. Ev sahibi utangaç bir ifadeyle baktı. Elinde bir dosya vardı. “Rahatsız ettiğim amacıyla kusura bakma,” dedi. “ama konuşmamız lüzumen önemli bir şey var.”
Beklenmedik Bir Haber
Ev sahibinin elindeki dosyaya baktım. “Nedir bu?” diye sordum. “Seni daha çok üzmek istemem ama galiba bu hususta harekete geçmemiz lüzumiyor,” dedi ve dosyayı bana uzattı. Dosyanın içersinde birtakım belgeler ve kocamla alakalı bir mahkeme kararı vardı. Gözlerim büyüdü. “Bu iyi mi olası olabilir? Kocam masum,” dedim gözlerim dolarak.
Ev sahibi, “Biliyorum, bundan dolayı size yardım etmek istiyorum,” dedi. “Benim bir avukat arkadaşım var. Bu dosyaları ona gösterebiliriz. Belki bir yol bulabiliriz.”
umut Işığı
O an, ev sahibine olan şüphelerim tamamiyle kayboldu. O, aslen yardım etmek isteyen biriydi. “Bunu yapar mısınız?” dedim şaşkınlıkla. Gülümseyerek, “elbette, bu dünyada iyi insanoğlu hala var,” dedi.
Ertesi sabah ev sahibi beni ve çocuklarımı alıp avukat arkadaşına götürdü. Dosyaları araştıran avukat, “Burada aslen acayip şeyler var,” dedi. “Bu davanın bilgilerinı gene gözden geçireceğim ve en kısa vakitde sizinle bildirişime geçeceğim.”
Yeni Bir savaşım
O günden sonrasında hayatımızın temposu değişti. Ev sahibinin ve avukatın yardımıyla, erkeğimin suçsuzluğunu kanıtlamak amacıyla ismim ismim ilerlemeye başladık. Ev sahibi, bizi sadece bırakmıyordu. Çocuklarımla ilgileniyor, gereksinimlarımızı karşılıyordu.
Bir gün, çocukları okula bırakıp eve döndüğümde kapıda bir not buldum. “Adliyeye gitmemiz lüzumiyor, mühim bir ilerleme var.” hemen hazırlanıp avukatla ve ev sahibiyle buluştuk. Mahkeme dosyasında oluşturulan yeni incelemeler, kocamın suçsuz olduğuna dair güçlü ispatlar meydana çıkarmıştı. Bu haber, içimde bir ümit ışığı yaktı.
Büyük Gün
Aylar vakitn savaşım sonucunda mahkeme günü geldi. O gün ev sahibi de yanımızdaydı. Erkeğimin suçsuzluğu kanıtlandı ve mahkeme, onu serbest bırakmaya karar verdi. Bu haberi duyduğumda gözyaşlarımı tutamismim. Çocuklarım babalarına kavuşacaktı.
Yeni Bir Başlangıç
Kocam özgür bırakıldıktan sonra, ev sahibine duyduğum minnettarlık tarif edilemezdi. Ona teşekkür etmek istedim ama o yalnızca, “Bunu yapmam insanlık görevim,” dedi.
Yaşam, birtakım durumlarda zorlu sınavlar verir ama doğru insanların yanınızda olması her şeyi değiştirir. Bu zamançte öğrendim ki, iyilik katiyen küçümsenmemesi lüzumen bir güçtür. Ev sahibimiz, bizim amacıyla yalnızca bir yardım eli değil, aynı vakitte yaşfakat dair inancımızı gene kazanmamıza vesile olan bir arkadaş olmuştu. Bu hikâye, bizlere yaşamın beklenmedik anlarda güzel sürprizler sunabileceğini bir kere daha hatırlattı.
