Karım benim canımdı, çok aşıktık birbirimize, benden habersiz hicbiryere gitmezdi, bir kızımız oldu aynı annesine benziyor, fabrikada çalışıyorum, onların her istedigini alabilmek için sürekli mesaiye kalıyordum, işteyken bile eşimi özlüyor her molada arıyordum, son zamanlarda benden biraz uzaklaşmıstı sanki, ama geçicidir evin işlerinden bunalmıstır falan diyordum kendi kendimi teselli ediyordum. Ne yazikki durum hiçde öyle değilmiş,Git gide bana olan ilgisi azaliyordu, bu durum beni çok yaralıyordu, isyerinde bile huzurum kalmamisti aklım hep evde eşim ve kızımdaydı, birgun gece vardiyasında çalışıyordum, oladar dalgındım ki makinadan gelen parçayı görmedim elim makina ile parcanin arasına sıkışmak üzereyken arkadaş beni tuttu elimi kurtardım, amir yanıma geldi Sen iyi değilsin bugün git kafanı dinle biraz dedi, zaten çalışacak halim yoktu aklım hep evdeydi rahat değildim, evin onune gittiğimde saat gecenin 2 siydi, evin ışıkları yanmıyordu, uyumuşlardır diye düşündüm, anahtarımla kapıyı açtım eve girdim, yatak odasında hafif bir ışık vardı sanki, bu neyin nesi diye düşünürken mum ışığı olduğunu anladım, icerden eşimin garip sesleri geliyordu, odanın kapısına kadar gittim kapıyı açmaya cesaretim yoktu, elim ayağım titremeye başladı, bayilacaktim neredeyse, yavaşça kapı koluna uzanıp kapıyı açtım, Allahim bu ne kabusmu bu ? DEVAMI İÇİN FOTOĞRAFA D0KUNUN.
