Havaalanındaki insanlar üniformalı bir adamın yerde yattığını ve yanında bir Alman çoban köpeğinin oturduğunu fark ettiler

nsanlar durmaya, fısıldaşmaya, telefonlarını çıkarmaya başladı. Soğuk fayansların hemen üzerinde, yerde, askeri üniforma giymiş genç bir adam yatıyordu. Altına küçük, yıpranmış bir battaniye sermiş ve kıvrılıp dizlerine sarılmıştı. Yüzü solgundu. Gözleri kapalıydı. Ağır nefes alıyordu.
Yanında, taş bir heykel gibi, bir Alman çoban köpeği oturuyordu. Büyük, güçlü, zeki gözlere sahip. Gözlerini bir saniye bile etrafındakilerden ayırmıyordu. Birisi yaklaşmaya çalışsa -sadece yanından geçmek için bile olsa- aniden arka ayakları üzerinde kalkıp homurdanıyordu. Öfkeyle değil, uyarıcı bir şekilde.
İnsanlar durdu. Bazıları onunla konuşmaya çalıştı, bazıları güvenliği aradı. Ama kimse yaklaşmaya cesaret edemedi.
Yoldan geçenler burada neler olup bittiğini, köpeğin neden bu kadar garip davrandığını öğrendiklerinde, sadece şaşkına döndüler.
Bunun sıradan bir köpek olmadığı ortaya çıktı. Bu bir hizmet köpeğiydi, bir askerin arkadaşıydı. Sekiz ay boyunca zorlu bir mücadele verdikleri sıcak bir yerden yeni dönmüşlerdi.Asker, yola çıkmadan önceki son üç gün boyunca hiç uyumadı; evrakları doldurdu, sorguya çekildi ve kalkış iznini bekledi.
Mümkün olduğunca dayandı. Ve sonra, havaalanında, inişe birkaç saat kala, ilk kez uzanma izni verdi. Sadece uyumak. Korkmadan. Endişelenmeden.
Ve sadık köpeği, tam olarak güvendiği tek yaratık, uyuduğu sürece kimsenin ona dokunmaycağını biliyordu
Havaalanı görevlisi, daha önceden uyarılmışken yaklaştığında, köpekle sakin bir şekilde konuştu. Kimliğini gösterdi, yavaşça oturdu ve elini koklamasına izin verdi
Ancak bundan sonra çoban yavaşça kenara çekildi, hala izliyordu. Askeri uyandırmadılar. Kimse karışmasın diye yakınına bir çit koydular. Ve yoldan geçenlerden biri sessizce yakınına bir şişe su ve bir torba yiyecek koydu.
İki saat sonra adam uyandı. Etrafında bir kalabalığın toplandığını, hatta birinin köpeğin bağlılığını gördükten sonra gözyaşlarına boğulduğunu bilmiyordu. Sadece ayağa kalktı, köpeğin başını okşadı, sırt çantasını aldı ve biniş kapısına doğru yöneldi.