ama o süre içinde Nicolas’ın annesi beni asla kabul etmemişti. Her bakışıyla, her kelimesiyle bu netti. Benim ve çocuklarım—Emma ve Julien—onun gözünde asla “gerçek” aile olurduk. Bir gün arkasından konuşurken duyduğum sözler hâlâ kulaklarımda: “Altından başka bir şey değil.” Kalbim paramparça olmuştu.
Üstteki Resimden Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..