Dokuz yaşındaki çocuk tek başına hastaneye geldi ve

Dokuz yaşındaki çocuk tek başına hastaneye geldi ve şiddetli karın ağrısı şikayetiyle: doktorlar muayene edince gördükleri karşısında de-h-şete düştüler
Akşam geç saatlerde resepsiyon departmanının kapısı açıldı ve dokuz yaşında zayıf bir çocuk içeri girdi. Yalnızdı, eski kıyafetler içinde, küçük vücudu için çok büyüktü. Yüzü solgundu, dudaklar titriyordu ve eller karnını sıkıştırıyordu.
– Benim için… çok acıtıyor… hayat… – sesli fısıldadı.
Hemşire kayboldu: çocuk tek başına geldi Hemen nöbetçi doktoru çağırdı ve çocuğu acile götürüldü.
Doktor en azından bir şeyi öğrenmeye çalıştı:
– Adın ne? Ailen nerede? Düşmedin mi, çarpmadın mı?
Ama çocuk sadece saçını kazıttı ve aynı şeyi tekrarladı:
— Hayat acıtıyor… şiddetle…
Ne annesi hakkında, ne babası hakkında, ne de evi hakkında – tek kelime etmedi. Konuşmaya korkuyor gibiydi.
Çocuğun bağırsaklarının içinde uzun bir metal nesne açıkça görülüyordu.
— Çivi… cerrahlardan biri gözlerine inanmayarak — dedi.
Çocuk hemen ameliyata hazırlandı. Doktorlar olabildiğince dikkatli davrandılar:
herhangi bir yanlış hareket kanamaya yol açabilir.
Paslı ve keskin çivi nihayet cerrahın eline geçtiğinde, tüm ekip rahat bir nefes
aldı. Çocuk mucizevi bir şekilde hayatta kalmayı başardı.
Fakat asıl sorular cevapsız kaldı: dokuz yaşındaki bir çocuk nasıl çivi yutabilir?