Ultrason cihazının ekranındaki canlı görüntüler, odayı bir anda donuk bir sessizliğe boğdu. Doktor, hareketi durduğunda nefesim kesildi. Kadınlar odasındaki ışık bile sanki söndü—bir şeylerin çok yanlış olduğunu hissediyordum.
Doktor yanımıza davet etti ve kapıyı kapatıp sessizce başladı:
“Lütfen… hemen buradan ayrılın. Geride hiçbir iz bırakmayın.”
Kalbim birden ağırlaştı. “Niçin?” diye sorarken sesi titreyerek yanıt verdi:
“Hepsi ekranı gördüğünüzde kendiliğinden anlaşılacak.”
Üstteki Resimden Diğer Sayfaya Geçiş Yaparak Haberin Devamını Okuyabilirsiniz..