Doktor gerçeği söylediğinde henüz çok gençtim

Doktor kansersin dedi. 4-6 ay arasında hayat sürersin diye de ön görü etti. O an da her şey benim amacıyla
bitmişti. Daha yaşım 28 idi. Babam vefat edince işlerin başına geçmiştim. Yüzlerce işçi kardeşe ekmek
vermekteydim. Babamdan kalan işi çok iyi yerlere getirmiştim. Bu yaşta bu tür bir konumda olan birkaç şahıstan
biriydim. Daha geride bıraktığımız ay kızım olunca da çok sevinmiştim. çıktım hasadetden, ne yapacağımı
bilmeden. Başı önde bankta oturan bir abla gördüm; Türkiye’de üç, Bursa’da bir adet olan arabama tükenmiş
durumda binerken. Bu bayan hasadetye gelmiş olamaz dedim, zira çok pahalı. Pek huyum değildir ama çok
zorda kalmış sanırım gidip sormalı. Ben pek inanmam bu tür insanlara da, onlara yardım yapmaya da. Nedense
gittim işte o an da, onun yanına. Abla, annem yaşında. Yorulmuş, oturuyor tek başına. Merhaba dedim, hastanız
mı var burada abla diye ekledim. Dedi ki: “Yok kardeşim, işten geliyorum biraz dinleneyim. Yolumun yarısı
burası. Alışkınım ben merak etmeyesin” İhtiyaç varsa yardım edeyim abla, evinize bırakayım arabamla dedim ve
ısrar ettim. Sanki bir iyilik yapacağım da hayatımda hiç aklıma gelmeyen Tanrı da bana bir mucize armağan
edecek diye umut ettim. Abla anlatı her şeyi bana yolda. Eşi vefat edince kalmış iki çocuğu ile tek başına.
Merdiven yıkama işleri ayarlamışlar ona. Her hafta 2 gün geliyormuş bu taraflara. Yürüme nedeni ise yol parası
cebine kalsın, o para ile bir ekmek çok alsın. Nasıl yani, günde 7 TL kar mı etti şimdi? Bu kadarcık para çok mu
önemli?…DETAYLAR İÇİN FOTOĞRAFA D0KUNUN.