Benim verdiğim tepkiyse beklenenden çok farklıydı. Buradan çıkan acıyı öfkeye değil, kıymet bilen bir derse dönüştürmek istedim. Aile barbeküsü için her şey hazırdı; ben de durumu orada değil, hazmetmiş bir şekilde yüzleştirecektim.
Very Interesting
Toplantı sırasında herkes bir araya geldiğinde, ben o fotoğrafı gösterdim: Donald ile öpüşürken çekilmiş, hiçbir gösterişin olmadığı, sadece sevgi dolu bir an. Herkes gülümsedi, fotoğrafın sıcaklığı kabak gibi ortaya çıktı. Sonra Janice’nin o iğneleyici mesajını okudum sessizce — ortam suskunlaştı, herkes Janice’ye döndü.
Very Interesting
“Sevgili Janice,” dedim sakin bir sesle, “bedenler yaşlanır belki ama sevgi, saygı, haysiyet zamansızdır. Bir gün sen de benim yaşımda olacaksın. İyi ki kimse seni böyle küçük düşürmemiş olur.”
Very Interesting
O günden sonra hava değişti: barbekü daha önceki gibi değildi. Donald karısına bakarken gurur duyuyordu; aile üyeleri de sessiz ama kıymet bilen bir saygıyla hareket etmeye başladı. Janice gözyaşları içinde bana geldi, yaptığı hatanın farkında olduğunu söyledi, pişmanlığını dile getirdi. Ben de affettim—çünkü bu olay sadece beni savunmak değildi, herkes için küçük bir farkındalık oldu.