Bir gün adam dışarı çıkmış Cevriye evde kalmıştır. Masanın üzerindeki kitaplara bakar , daktilo ile yazılanları okur, yazılanlar çok hoşuna giderbayağı etkilenir. Bunları o yazmış olmalı, ne kadar duygulu şeyler yazmış, ne kadar ince ruhlu birisi diye düşünür.Bugüne kadar tanıdığı erkeklerden çok farklı üstelikte baya yakışıklı ve çekici diye düşünür.Cevriye içinden kendi kendine ne o adama aşık mı oluyorum yoksa der.Aşık olsam da oda beni sever mi ki der.Böyle düşünceler içinde iken akşam olmak üzeredir adam hala gelmemiştir, adamı merak etmeye başlamıştır.Kendi kendine mırıldanarak ilk defa bir erkeği böyle merak ediyorum, aşk bumu acaba der .Cevriye bu duygular içinde iken kapı açılır gelen o adamdır. Telaşlı bir şekilde selam verip içeri giren adam valizini çıkarıp eşyalarını içine koymaya başlar.Cevriye sorar ne o acilen bir yere mi gideceksin nedir bu telaşınAdam evet gidiyorum bir daha görüşemeyiz belki der.Cevriye nereye diye sorar
Cevriye nereye diye sorarAdam çok uzaklara diye cevap verir.Cevriye ya ben ne olacağım diye sorar.Adam ben bu evin bir aylık kirasını vermiştim istersen bir ay burada kalabilirsin der.Adam valizin toplamıştır telaşlı bir şekilde kapıya doğru yönelir“Cevriye ye hoşça kal küçüğüm kendine iyi bak” der ve kapıda çıkıp merdivenlerden hızla inerek sokağa çıkar, Cevriye pencereden adamın arkasından sokaktan kaybolana kadar üzgün gözlerle bakar.Cevriye hiç bu kadar kendin yalnız hissetmemiştir, hayatında hiç bir erkek kendisini bu kadar etkilememiştir.Böyle kederler içinde akşam yemeği bile yemeden yatağın içine ağlayarak sabahı zor etmiştir…Cevriye artık iyileştiğini ait olduğu İstanbul sokaklarına geri dönmesi gerektiğini düşünerek evden çıkar Tarlabaşından Taksime doğru yürüyüp Emek sinemasın yanındaki kitapçının önünden geçerken gözü gazete standlarına takılır.Gazetenin birinde o adamın kocaman bir resminin görüp tam sayfa Vatan Haini NAZIM HİKMET Rusya ya Firar etti yazısını okur ve olduğu yere çöküp kalır…Hikaye böyle bitiyor…ANCAK;Fosforlu Cevriye nin yazarı Suat Derviş bu romanında insan sevgisinin toplum dışına itilmiş bir fahişeyi nasıl değiştirdiğini başarıyla anlatır. Bu romanda asıl merak edilen kişi, eserin ana kahramanı adamdır.Adı bile bilinmeyen bu gizemli kişi,yeraltında kaçak yaşayan bir devrimci, aranan siyasal bir suçludur. Hayatta kalmak için fahişelik yapan Cevriye’ye hayatında hiçbir erkek, kendisine siz diyen, saygı gösteren bu adam gibi davranmamıştır.Bazı araştırmacılar bu adamın Nazım Hikmet olduğunu söylese de Zihni Anadol, “Hayır, Nazım Hikmet değildi, Reşat Fuat Baraner’di. Olay gerçekti.Suat ablanın bizlere söylediği bir gerçektir” demektedir.Olsun ha NAZIM olmuşha REŞAT olmuş..Her gün bir KADINIMIZIN kör bir bıçağa kör bir kurşuna gittiği bu günlerde özlediğimiz bir ERKEK değil mi..DELİKANLI..ADAM..Kadının ETİNİN peşinde olmayan..Yüreği olan ADAMLARDAN değil mi.
